Makkelijk lesgeven is het moeilijkste dat er is…
Blijf op de hoogte en volg Mirthe
28 Januari 2014 | Zuid-Afrika, Paarl
Dag 14, dinsdag 28 januari 2014
Ik zit inmiddels op mijn kamertje van mijn gastgezin. Het is een leuk klein kamertje, met een lekker bed, een bureautje en een kast, alleen die zat als vol toen ik hier kwam, dus weinig opbergruimte. Als ik rechts van me kijk zie ik een muur met allemaal lachende gezichten en lieve teksten. Samen met Lindewe, mijn zevenjarige zusje voor de komende tijd, heb ik alle foto’s en brieven opgehangen die ik had meegenomen of meegekregen.
Laat ik eerst wat dagen terug gaan, naar vrijdag, de dag van het afscheid. Eerst hadden we wat serieuze sessies over het contract en over het vele papierwerk dat hier gedaan moet worden (Het is gewoon nog meer dan op de ALO!). Daarna moesten we een brief naar onszelf schrijven, die we dan open maken de dag dat we weer terug gaan. Het gekke is, dat ik op dit moment niet kan wachten tot ik hem weer kan lezen, maar als ik hem weer lees, ik waarschijnlijk weer terug wil naar het moment van schrijven.
Hierna kregen we informatie over wat we konden verwachten de komende periode. Ook vertelde hij opeens dat Marije haar gastgezin had afgezegd, maar dat er een tweede gastgezin is, maar dat ze nog niet zeker wisten of ze er vanavond al kon slapen. Dat was even schrikken, want we vonden het al zo moeilijk om er heen te gaan en toen zat Mar opeens met nog meer onzekerheden.
Op naar Mbekweni voor een traditioneel Zuid Afrikaans feestmaal, waar alle staff van SCORE aanwezig was. We hebben alle soorten pap gegeten (ik snap nog steeds niet wat ze daar zo lekker aan vinden), er was gestoomd brood en home chicken. Deze kip zat nog aan het bot en het was zo hard, dat ik dacht dat ik mijn tanden ging breken als ik het van het bot probeerde te bijten. Iedereen lachten ons uit daar, maar het was wel erg gezellig.
Toen was het grote moment aangebroken om naar ons gastgezin te gaan. Eerst naar die van Marije, het was inmiddels zeker dat ze er wel kon slapen. We liepen naar binnen en het was me toch druk. Heel gezellig en ze heeft een grote kamer, maar ze schrok zich rot toen ze hoorde dat er geen badkamer was. Ik vond het moeilijk om haar daar zo achter te laten, maar ik was ook wel weer heel benieuwd naar mijn gastgezin. Mijn gastgezin bestaat uit een oma van 65 jaar (Magaba), een meisje van 17 (Zandile), een meisje van 7 (Lindewe) en een jongentje van bijna 1,5 (Kanile).
De volgende ochtend werd ik wakker en was alleen Lindewe wakker. Ik heb gelukkig wel een bad, dus ging ik eerst maar in bad. Het ontbijt was op zich prima, maar ik voelde me op dat moment zo alleen. Tijdens het tas uitpakken kwam ik allemaal hele lieve dingen tegen van mensen en was het echt even heel moeilijk, gelukkig had ik lieve Marije waar ik mee ging afspreken om alles uit te wisselen. Ik ben zo blij dat we hier samen zijn, alleen had ik het denk ik niet gekund!
Zondag ging het al een stuk beter, lekker uitslapen, Mar kwam 's middags langs met haar zus en zij nam ons en nog een andere vriend mee naar Chippas Bar. Wij dronken alleen een fanta, maar die mensen hier kunnen drinken! Ze beginnen 's ochtends en gaan door tot de volgende ochtend, echt bizar!
Maandag zou ik naar mijn school gaan, dus ik stond netjes om 9.00uur klaar. Komen ze om 9.10u aanrijden: We zijn nog niet op jouw school geweest, dus dat gaan we eerst doen en we zijn over 10 min terug. 30 min later: Je gaat vandaag helemaal niet naar school, morgen om 7.40u heb je een afspraak. Heerlijk die Afrikaanse mensen. Maar toch een lekker dagje vrij, dus weer met Mar naar het Sport Centre, waar we wat mensen tegen kwamen die we al kenden.
Vanochtend was ik natuurlijk weer precies op tijd bij die school en komt Mzi 10 min later aanlopen. Ik verwachtte dat we een afspraak hadden, maar dat hadden we niet. Dus we gingen maar kennis maken met een klas. Grote klassen van ongeveer 45 leerlingen, die ik moet gaan lesgeven. (Alleen de grades 4-7, dus 10-13 jaar) Iedereen zegt: Hou de lessen gewoon simpel! Maar zoals Cruijff altijd zegt: Simpel lesgeven is het moeilijkste wat er is!
Daarna was ik alweer klaar, dus weer naar huis. Morgen proberen we het nog een keer, ben benieuwd...
Toen zijn we maar naar Paarl gegaan. Wat een ervaring was dat, met de taxi (wat eigenlijk een soort hobblige mini bus is) iedereen ophalen en op naar Paarl. In Paarl op zoek naar de juiste weg en op zoek naar een Vodacomshop, zodat we een internetstick konden aanschaffen! Zoals je ziet is dat gelukt en heb ik nu dus meer internet. Het is wel duur, dus verwacht niet teveel!
Kusjes en liefs aan iedereen!! Het lijkt me leuk af en toe nog wat van jullie te horen!!
Ik zit inmiddels op mijn kamertje van mijn gastgezin. Het is een leuk klein kamertje, met een lekker bed, een bureautje en een kast, alleen die zat als vol toen ik hier kwam, dus weinig opbergruimte. Als ik rechts van me kijk zie ik een muur met allemaal lachende gezichten en lieve teksten. Samen met Lindewe, mijn zevenjarige zusje voor de komende tijd, heb ik alle foto’s en brieven opgehangen die ik had meegenomen of meegekregen.
Laat ik eerst wat dagen terug gaan, naar vrijdag, de dag van het afscheid. Eerst hadden we wat serieuze sessies over het contract en over het vele papierwerk dat hier gedaan moet worden (Het is gewoon nog meer dan op de ALO!). Daarna moesten we een brief naar onszelf schrijven, die we dan open maken de dag dat we weer terug gaan. Het gekke is, dat ik op dit moment niet kan wachten tot ik hem weer kan lezen, maar als ik hem weer lees, ik waarschijnlijk weer terug wil naar het moment van schrijven.
Hierna kregen we informatie over wat we konden verwachten de komende periode. Ook vertelde hij opeens dat Marije haar gastgezin had afgezegd, maar dat er een tweede gastgezin is, maar dat ze nog niet zeker wisten of ze er vanavond al kon slapen. Dat was even schrikken, want we vonden het al zo moeilijk om er heen te gaan en toen zat Mar opeens met nog meer onzekerheden.
Op naar Mbekweni voor een traditioneel Zuid Afrikaans feestmaal, waar alle staff van SCORE aanwezig was. We hebben alle soorten pap gegeten (ik snap nog steeds niet wat ze daar zo lekker aan vinden), er was gestoomd brood en home chicken. Deze kip zat nog aan het bot en het was zo hard, dat ik dacht dat ik mijn tanden ging breken als ik het van het bot probeerde te bijten. Iedereen lachten ons uit daar, maar het was wel erg gezellig.
Toen was het grote moment aangebroken om naar ons gastgezin te gaan. Eerst naar die van Marije, het was inmiddels zeker dat ze er wel kon slapen. We liepen naar binnen en het was me toch druk. Heel gezellig en ze heeft een grote kamer, maar ze schrok zich rot toen ze hoorde dat er geen badkamer was. Ik vond het moeilijk om haar daar zo achter te laten, maar ik was ook wel weer heel benieuwd naar mijn gastgezin. Mijn gastgezin bestaat uit een oma van 65 jaar (Magaba), een meisje van 17 (Zandile), een meisje van 7 (Lindewe) en een jongentje van bijna 1,5 (Kanile).
De volgende ochtend werd ik wakker en was alleen Lindewe wakker. Ik heb gelukkig wel een bad, dus ging ik eerst maar in bad. Het ontbijt was op zich prima, maar ik voelde me op dat moment zo alleen. Tijdens het tas uitpakken kwam ik allemaal hele lieve dingen tegen van mensen en was het echt even heel moeilijk, gelukkig had ik lieve Marije waar ik mee ging afspreken om alles uit te wisselen. Ik ben zo blij dat we hier samen zijn, alleen had ik het denk ik niet gekund!
Zondag ging het al een stuk beter, lekker uitslapen, Mar kwam 's middags langs met haar zus en zij nam ons en nog een andere vriend mee naar Chippas Bar. Wij dronken alleen een fanta, maar die mensen hier kunnen drinken! Ze beginnen 's ochtends en gaan door tot de volgende ochtend, echt bizar!
Maandag zou ik naar mijn school gaan, dus ik stond netjes om 9.00uur klaar. Komen ze om 9.10u aanrijden: We zijn nog niet op jouw school geweest, dus dat gaan we eerst doen en we zijn over 10 min terug. 30 min later: Je gaat vandaag helemaal niet naar school, morgen om 7.40u heb je een afspraak. Heerlijk die Afrikaanse mensen. Maar toch een lekker dagje vrij, dus weer met Mar naar het Sport Centre, waar we wat mensen tegen kwamen die we al kenden.
Vanochtend was ik natuurlijk weer precies op tijd bij die school en komt Mzi 10 min later aanlopen. Ik verwachtte dat we een afspraak hadden, maar dat hadden we niet. Dus we gingen maar kennis maken met een klas. Grote klassen van ongeveer 45 leerlingen, die ik moet gaan lesgeven. (Alleen de grades 4-7, dus 10-13 jaar) Iedereen zegt: Hou de lessen gewoon simpel! Maar zoals Cruijff altijd zegt: Simpel lesgeven is het moeilijkste wat er is!
Daarna was ik alweer klaar, dus weer naar huis. Morgen proberen we het nog een keer, ben benieuwd...
Toen zijn we maar naar Paarl gegaan. Wat een ervaring was dat, met de taxi (wat eigenlijk een soort hobblige mini bus is) iedereen ophalen en op naar Paarl. In Paarl op zoek naar de juiste weg en op zoek naar een Vodacomshop, zodat we een internetstick konden aanschaffen! Zoals je ziet is dat gelukt en heb ik nu dus meer internet. Het is wel duur, dus verwacht niet teveel!
Kusjes en liefs aan iedereen!! Het lijkt me leuk af en toe nog wat van jullie te horen!!
-
28 Januari 2014 - 20:56
Amy Houtkamp:
Mooi verhaal Mirthe! Ik ben blij even te kunnen lezen hoe het daar is, zodat ik een beetje een ingeving heb van jouw leventje nu. Ik snap wel dat het af en toe lastig is, wat een bizarre verschillen met thuis. Ik mis je nu al, maar het is goed om positieve verhalen te horen. Kusjes en ik denk aan je! -
28 Januari 2014 - 21:30
Tia Van Diest:
O, Mirthe, tja, het gaat niet allemaal zoals je had verwacht, maar ja dat is Afrika. Ik denkt dat het gaat wennen. Fijn dat je met je vriendin bent en jou kennende: je gaat er iets van maken en ken je die ietwat oubollige uitspraak: gaat het niet zoals het moet, dan moet het maar zoals het gaat..... serkte meid en succes met een knuffel -
28 Januari 2014 - 21:36
Marijke Dekker:
Je hebt al veel gemaakt zo te horen! Erg dat Marije haar gastgezin gewoon had afgezegd, gelukkig hebben ze nog optijd een nieuw gastgezin voor haar geregeld. Wel jammer dat ze dan geen bad heeft, jij gelukkig wel haha. We verdient er eigenlijk de kost in jouw gastgezin? Het omatje of het meisje van 17? :o Maar het eten valt tot nu toe een beetje tegen?
Gaat wel allemaal relaxed daar zo te horen. Denk dat je moeilijkt te laat kan zijn :p. Wel een grote groep zeg, les geven aan 45 kinderen en het dan nog simpel houden. Wordt helemaal moeilijk als je zd gaat leren volleyballen haha. Veel succes in ieder geval! Echt stoer dat je dit gewoon doet ;). Groetjes Marijke! Xxx -
28 Januari 2014 - 21:39
Marijke:
Okee via mobiel berichtje plaatsen ging niet zo soepel. Gemaakt = meegemaakt. We = wie. Moeilijkt = moeilijk. Zd = zo. -
29 Januari 2014 - 17:22
Mariska:
Lieve Mirthe,
Wat een domper van dat gastgezin van Marije! En dan ook nog eens geen bad :(
Maar Marije zit dus niet zover van jou vandaan? Dat is wel fijn! Dan kun je elkaar tenminste vaak zien en je ervaringen met elkaar delen.
Lekker dat geregel daar :'( Denk je dat het eindelijk rond is, gebeurt er weer wat.. Maarja wat niet vandaag komt, komt morgen wel. Nog even acclimatiseren denk ik? ;-)
Ik kan me trouwens wel in Cruijff vinden haha:D Probeer maar eens iets supermakkelijks uit te leggen, dat is pas echt lastig! Spreken ze wel Engels? Want je had het over die klik-taal.. Lukt dat al een beetje?
45 kids is wel veel haha. Ik heb een klas met 10 en dat is soms al verschrikkelijk (ze gedragen zich alsof ze met 30 zijn :p).
Trouwens, wat ik me afvraag. Hebben ze daar uniformen enzo? En is de docent daar echt iemand met aanzien? Dat ze gaan staan als je binnenkomt en ze mega stil zijn als je praat? Haha of zoiets xd
Meis, geniet ervan!
xxx -
30 Januari 2014 - 19:36
Mirthe Nijburg:
Haha het eten valt inderdaad een beetje tegen, Marije. Vandaag had ik kippenlever... Maar ik mocht het gelukkig zeggen als ik iets niet lekker vond, dus dat heb ik maar gedaan (Wel heb ik netjes mijn bordje leeg gegeten). Ze zijn trouwens ook heel verbaasd over hoe weinig ik eet, ik snap nu wel waarom al die vrouwen hier zo dik zijn!
Maris, Marije zit indd niet ver van me vandaan, dus we zien elkaar erg vaak! De kinderen spreken Xhosa, maar ze krijgen wel engels op school. Al is dat echt van lang niet alle kinderen goed! Dus af en toe is het handen en voetenwerk. En met dat gezag valt het erg tegen. Het blijkt dus dat het zo gaat in Kaapstad, maar hier dus echt totaal niet! Geen structuur, niks!
Maar leuke reacties! Bedankt! -
04 Februari 2014 - 21:16
Chris:
Hi Mirthe, wat een schitterend verhaal. Het blijkt wel dat de verschillen tussen Zuid Afrika en de westerse wereld enorm groot is. En dat maakt de uitdaging natuurlijk des te groter. Toch heb ik diep respect voor jullie dat jullie, zo ver van huis, en dan ook als jullie gescheiden worden je zo goed staande houden. Maar ik weet zeker dat jullie er een heerlijke tijd gaan hebben.
Ik moest erg lachen om de gemakzucht waarmee daar afspraken gemaakt en net zo makkelijk weer verbroken worden. Het is iets wat hier onmogelijk zou zijn, maar wat tegelijkertijd wel de "laid back" mentaliteit van Zuid Afrika weergeeft. Gelukkig zit je er nog een tijd dus zal je nog genoeg mooie dingen mee gaan maken... Geniet ervan, want het is zo weer voorbij........ Love & Kisses from Holland
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
