Zuipschuiten zijn ’t hier!
Blijf op de hoogte en volg Mirthe
16 Februari 2014 | Zuid-Afrika, Paarl
Gister was er een ‘feestje’ in mijn huis hier. Het hele huis zat vol oude mensen, al vraag ik me af of het wel echt oude mensen zijn. Zo gedragen ze zich in ieder geval niet! Wat een alcohol gaat er doorheen bij hun! Het traditioneel bier: mgqombhoti, wat ze de dagen ervoor aan het maken waren. Wat een stank, het hele huis rook ernaar! En de smaak: nou, ik kan bijna zeggen dat de geur beter was. Het feest was om hun voorouders blij te houden, als dat betekent dat ze moesten drinken, dan kunnen die voorouders hun geluk niet op! Ook ik was de pineut, na 2 slokjes van het bier, dacht ik klaar te zijn, maar toen moest ik nog op m’n knieën en kreeg ik een shot brandy. Maar gelukkig ben ik nu wel ‘part of the family’ en zal ik niet alleen sterven!
Ik was blij dat ik werd opgehaald voor een ander feest: Het Valentijnsgala van de kerk van de familie van Kyra, waar Mar en ik ook voor uitgenodigd waren. Kon ik tenminste weg van al die enge dronken mannen, die allemaal met me wilde praten, maar allemaal geen Engels konden! Bij aankomst werden we naar onze tafel gebracht en er werd een hoop gezongen, lekker gegeten en heel veel gepraat. Het praten duurde allemaal wel wat lang, vooral omdat we geen idee hadden waar ze het over hadden. Wat dan wel weer leuk was, was onze minute of fame! Omdat ze het zo leuk vonden dat we er waren, werden we aan iedereen voorgesteld. Onze naam werd genoemd, we moesten opstaan en mochten een luid applaus van iedereen ontvangen! Daar kan ik wel aan wennen hoor!
Toen ik vanochtend wakker werd, na een veel te warme nacht, hoorde ik allemaal stemmen. Ik loop m’n kamer uit en ik zie gewoon weer de hele woonkamer vol zitten met allemaal mensen! Weer aan de drank, om 8 uur ‘s ochtends! Ik denk dat de alcohol gisteren nog niet op was, want Zandi vertelde mij dat ze pas stoppen als alles op is… Ik ben snel naar Marije gevlucht, om maar weer aan ons onderzoeksvoorstel te werken. Anders had ik ze misschien nog moeten helpen met dat bier op te maken!
Toen ik thuis kwam, lag m’n oma dronken op de stoel te slapen, ik wilde ook gaan slapen, maar het was echt veel te warm! Gisteren was het 39 graden, vandaag 43 en er is me verteld dat het morgen nog warmer zal worden! Mag ik weer fijn sportles geven op een asfaltveld, waar geen schaduw te bekennen is…
Een hectisch weekend achter de rug, zoals je kunt lezen. De rest van de week was gelukkig wat rustiger! Het lesgeven gaat erg goed, al is mijn rooster gewoon nog steeds niet klaar. Ik heb er inmiddels iemand op af gestuurd, want ik heb daar zo m’n mannetjes voor. Gelukkig worden mijn naschoolse trainingen goed bezocht. Vooral volleybal valt erg in de smaak, tot grote vreugde van mij! Ik kan niet wachten tot ik kan strijden (en winnen) tegen de teams van Mar en Kyr.
Wat ik toch wel het meeste mis van thuis, is de volle koelkast die mijn lieve moeder altijd zo goed vult! Hier doen ze geen boodschappen voor een aantal dagen, maar ze kopen het pas op het moment dat ze het nodig hebben. Mijn oma is al een paar keer om 7 uur ’s ochtends naar een spaza gelopen, omdat er geen brood meer was. Waarom ze dat niet gewoon de dag ervoor, is mij een raadsel. Die spaza’s is ook weer iets aparts. Dat is een soort container waar je je bestelling kan doorgeven en iemand pakt dan wat je nodig hebt. Op elke hoek van de straat zit er wel één, maar fruit hebben ze dan weer allemaal niet…
Ik ben hier gewoon al een maand! Met nog maar 4 maanden te gaan, gaat de tijd toch wel heel snel. Het is een geweldige tijd en ik probeer van elk moment te genieten, al heb ik ook soms mijn mindere momenten. Gelukkig heb ik internet en whatsapp en als ik dan weer al die lieve berichtjes van iedereen lees, voel ik me alweer wat beter! Dus blijf ze ook vooral sturen, ze worden erg gewaardeerd!!
Ik was blij dat ik werd opgehaald voor een ander feest: Het Valentijnsgala van de kerk van de familie van Kyra, waar Mar en ik ook voor uitgenodigd waren. Kon ik tenminste weg van al die enge dronken mannen, die allemaal met me wilde praten, maar allemaal geen Engels konden! Bij aankomst werden we naar onze tafel gebracht en er werd een hoop gezongen, lekker gegeten en heel veel gepraat. Het praten duurde allemaal wel wat lang, vooral omdat we geen idee hadden waar ze het over hadden. Wat dan wel weer leuk was, was onze minute of fame! Omdat ze het zo leuk vonden dat we er waren, werden we aan iedereen voorgesteld. Onze naam werd genoemd, we moesten opstaan en mochten een luid applaus van iedereen ontvangen! Daar kan ik wel aan wennen hoor!
Toen ik vanochtend wakker werd, na een veel te warme nacht, hoorde ik allemaal stemmen. Ik loop m’n kamer uit en ik zie gewoon weer de hele woonkamer vol zitten met allemaal mensen! Weer aan de drank, om 8 uur ‘s ochtends! Ik denk dat de alcohol gisteren nog niet op was, want Zandi vertelde mij dat ze pas stoppen als alles op is… Ik ben snel naar Marije gevlucht, om maar weer aan ons onderzoeksvoorstel te werken. Anders had ik ze misschien nog moeten helpen met dat bier op te maken!
Toen ik thuis kwam, lag m’n oma dronken op de stoel te slapen, ik wilde ook gaan slapen, maar het was echt veel te warm! Gisteren was het 39 graden, vandaag 43 en er is me verteld dat het morgen nog warmer zal worden! Mag ik weer fijn sportles geven op een asfaltveld, waar geen schaduw te bekennen is…
Een hectisch weekend achter de rug, zoals je kunt lezen. De rest van de week was gelukkig wat rustiger! Het lesgeven gaat erg goed, al is mijn rooster gewoon nog steeds niet klaar. Ik heb er inmiddels iemand op af gestuurd, want ik heb daar zo m’n mannetjes voor. Gelukkig worden mijn naschoolse trainingen goed bezocht. Vooral volleybal valt erg in de smaak, tot grote vreugde van mij! Ik kan niet wachten tot ik kan strijden (en winnen) tegen de teams van Mar en Kyr.
Wat ik toch wel het meeste mis van thuis, is de volle koelkast die mijn lieve moeder altijd zo goed vult! Hier doen ze geen boodschappen voor een aantal dagen, maar ze kopen het pas op het moment dat ze het nodig hebben. Mijn oma is al een paar keer om 7 uur ’s ochtends naar een spaza gelopen, omdat er geen brood meer was. Waarom ze dat niet gewoon de dag ervoor, is mij een raadsel. Die spaza’s is ook weer iets aparts. Dat is een soort container waar je je bestelling kan doorgeven en iemand pakt dan wat je nodig hebt. Op elke hoek van de straat zit er wel één, maar fruit hebben ze dan weer allemaal niet…
Ik ben hier gewoon al een maand! Met nog maar 4 maanden te gaan, gaat de tijd toch wel heel snel. Het is een geweldige tijd en ik probeer van elk moment te genieten, al heb ik ook soms mijn mindere momenten. Gelukkig heb ik internet en whatsapp en als ik dan weer al die lieve berichtjes van iedereen lees, voel ik me alweer wat beter! Dus blijf ze ook vooral sturen, ze worden erg gewaardeerd!!
-
17 Februari 2014 - 19:59
Mariska:
Hee Mirth!
Wat leuk dat je er foto's bij hebt gedaan :D Dan kunnen we ook zien waar je woont en hoe heeeerlijk het bier eruit zag haha.
Ik ben blij dat ze volleybal leuk vinden! Je schreef eerst dat het niet zo populair was.
Ik zou ook die heerlijke volle koelkast missen :) haha.
Leuk om weer wat van je te horen meis.
Xxx -
23 Februari 2014 - 22:44
Marinka:
Hee Mirthe!
Echt leuk om je verslagen te lezen, blijven we een beetje op de hoogte! Volgens mij heb je het wel naar je zin daar! Natuurlijk altijd even wennen aan dingen maar dat gaat snel. Het is ook nooit goed hé, hier zeuren we dat het koud is en de hele tijd regent en dat we zon willen, jij bent in de zon en dan is het veel te warm haha. Maar is denk wel vervelend als je actieve gym lessen moet geven in zo'n warmte! Geniet er lekker van meis!
Xxx -
24 Februari 2014 - 10:05
Huib Van De Kop:
Hoi Mirthe,
Leuke verhalen hoor en prachtige ervaringen die jullie opdoen. Onvergetelijk en hoe mooi is dit om mee te maken. Ik wens jou (en de anderen) een mooie en leerzame tijd toe in ZA. Geniet ervan.
groetjes Huib -
25 Februari 2014 - 22:28
Annette:
Ha Mirthe,
Ik vind het erg leuk je verhalen te volgen en de foto's te zien. Wie denkt bij 40 graden aan bobsleeën, haha en dan ook nog een gemotiveerd publiek te krijgen. Dat zegt wel wat over je competenties of overtuigingskracht....Als een baan als docent niet gelijk lukt , heb je nu wel een lollig alternatief als bierbrouwer. Ga vooral door met schrijven, genieten etc.
Take care. Groetjes, Annette (je weet wel...die van Marije)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
