Alles gaat stap voor stap, maar uiteindelijk haal
Blijf op de hoogte en volg Mirthe
27 Februari 2014 | Zuid-Afrika, Paarl
Dit geldt voor veel dingen in het leven, maar ik heb dit afgelopen weekend echt mogen ervaren. Het beklimmen van de Table Mountain was een feit. We stonden zaterdagochtend om 6 uur naast ons bed en na een goed ontbijt begonnen we vol goede moed aan onze tocht. Die moed zonk al snel in onze schoenen, toen we zagen wat de route was. Het eerste stuk was goed te doen, maar halverwege was de weg als een trap van rotsen en stenen. De opstappen werden hoger, de handen moesten eraan te pas komen en er was geen vlak stuk te bekennen. De zon brandde lekker met een temperatuur van 32 graden en mijn benen smeekte me bijna om te stoppen. Maar met opgeven bereik je de top niet, stapje voor stapje kom je dichterbij de top en dat prentte ik maar bij elke stap in mijn hoofd. De laatste 30 minuten werden we steeds aangemoedigd door dalers en je kon goed zien dat iedereen het zwaar had. Maar eenmaal op de top… Wauw! Het was zo een heldere dag en je kon zo ver kijken! Als je daar staat, vergeet je de hele weg en kan je alleen nog maar genieten. En het ijsje en de cola op de top hadden we dan ook zeker verdiend!
’s Middags een lekker dagje strand, zo konden onze buik en voeten eindelijk eens wat bij kleuren. We hebben nog ‘gezwommen’ in de zee. We zijn er allemaal in geweest, maar het is zo koud! Als je erin staat heb je een brainfreeze in je benen! (Beenfreeze) Na heerlijk gegeten te hebben, moesten we weer terug naar het hostel. Maar de mini-bussen reden niet meer. Dan maar met de tuktuk! Met z’n vieren op de achterbank gepropt, scheuren door de straten van Kaapstad. Life's good!
Na nog een heerlijke dag met de sight seeing tour bus, waterfront, warme douches (!) en heel veel wind moesten we zondagavond dan toch echt weer terug naar ons schattige dorpje. (Waar ik op dat moment stiekem wel een beetje tegen op zag.) Alleen de mini bussen zijn gevaarlijk ’s avonds en een taxi is erg duur. Gelukkig hebben we een hele lieve begeleider hier, die ons wel even wilde ophalen. Komt die aanzetten met een auto voor twee personen, met open laadbak. Wat een geweldige rit was dat! Dicht tegen elkaar aan, met vesten en dekens konden we genieten van Cape Town by night en de eindeloze sterrenhemel terwijl Mzi ons terug reed naar Mbekweni. Deze rit had van mij uren mogen duren, maar toen ik eenmaal thuis was, was ik ook wel weer blij met m’n bed!
Kom ik vandaag thuis van het Sportcentre, zie ik een hele grote taart met Happy Birthday, Magaba staan. Blijkt dat mijn oma hier gewoon 65 is geworden vandaag! Dat vertellen ze je dan ook niet even. Heel toevallig had ik dinsdag een cadeau van m’n ouders gekregen waar ballonnen inzaten, dus kon ik leuk wat ballonnen opblazen. Helemaal leuk vond ze dat, dus bedankt mam en pap!
Verder heb ik eindelijk mijn ritme gevonden! Het rooster is nu goed op orde, al moet ik soms nog steeds 10 minuten zoeken voor ik een klas heb gevonden. De lessen gaan goed, ze weten nu al wat fair play betekend, maar helaas kunnen ze dit nog niet uitvoeren. Ik koop m’n fruit in een rastahuis en zorg ook dat ik genoeg kan douchen in het sportcentre. En ik krijg al echt een band met sommige leerlingen. Vooral met de leerlingen van de afterschool en dat vind ik toch het allermooiste van mijn vak. De band die je met mensen van alle leeftijden kan krijgen door met elkaar te sporten!
’s Middags een lekker dagje strand, zo konden onze buik en voeten eindelijk eens wat bij kleuren. We hebben nog ‘gezwommen’ in de zee. We zijn er allemaal in geweest, maar het is zo koud! Als je erin staat heb je een brainfreeze in je benen! (Beenfreeze) Na heerlijk gegeten te hebben, moesten we weer terug naar het hostel. Maar de mini-bussen reden niet meer. Dan maar met de tuktuk! Met z’n vieren op de achterbank gepropt, scheuren door de straten van Kaapstad. Life's good!
Na nog een heerlijke dag met de sight seeing tour bus, waterfront, warme douches (!) en heel veel wind moesten we zondagavond dan toch echt weer terug naar ons schattige dorpje. (Waar ik op dat moment stiekem wel een beetje tegen op zag.) Alleen de mini bussen zijn gevaarlijk ’s avonds en een taxi is erg duur. Gelukkig hebben we een hele lieve begeleider hier, die ons wel even wilde ophalen. Komt die aanzetten met een auto voor twee personen, met open laadbak. Wat een geweldige rit was dat! Dicht tegen elkaar aan, met vesten en dekens konden we genieten van Cape Town by night en de eindeloze sterrenhemel terwijl Mzi ons terug reed naar Mbekweni. Deze rit had van mij uren mogen duren, maar toen ik eenmaal thuis was, was ik ook wel weer blij met m’n bed!
Kom ik vandaag thuis van het Sportcentre, zie ik een hele grote taart met Happy Birthday, Magaba staan. Blijkt dat mijn oma hier gewoon 65 is geworden vandaag! Dat vertellen ze je dan ook niet even. Heel toevallig had ik dinsdag een cadeau van m’n ouders gekregen waar ballonnen inzaten, dus kon ik leuk wat ballonnen opblazen. Helemaal leuk vond ze dat, dus bedankt mam en pap!
Verder heb ik eindelijk mijn ritme gevonden! Het rooster is nu goed op orde, al moet ik soms nog steeds 10 minuten zoeken voor ik een klas heb gevonden. De lessen gaan goed, ze weten nu al wat fair play betekend, maar helaas kunnen ze dit nog niet uitvoeren. Ik koop m’n fruit in een rastahuis en zorg ook dat ik genoeg kan douchen in het sportcentre. En ik krijg al echt een band met sommige leerlingen. Vooral met de leerlingen van de afterschool en dat vind ik toch het allermooiste van mijn vak. De band die je met mensen van alle leeftijden kan krijgen door met elkaar te sporten!
-
27 Februari 2014 - 21:14
Fiona:
Lieverd! Ben trots op jou! Als ik je verhaal lees, zie ik je enthousiasme helemaal voor me. En dat mis ik hier stiekem best wel behoorlijk :-( geniet van alles, zelfs die koude douche ga je nog missen...
Dikke xx van Jort, mij en (1 2 3) TYGO -
27 Februari 2014 - 22:25
Mariska:
Hee Mirth!
Goed dat je naar me luisterde zo snel dat je weer een verhaal moest schrijven haha.
Klinkt weer als een onwijs gave ervaring! Gefeliciteerd met je oma :D
Je bent goed op weg met die kids lijkt me. Dat fair play komt vanzelf! Zijn er nog veel kids die gaan zitten en niet meedoen tijdens de les of is dat al beter? Leuk die afterschool sport! Lukt het volleyballen al bij ze? Sport verbroedert zeggen ze he ;-)
Groetjes uit de sneeuw!
xxx -
27 Februari 2014 - 23:43
Jeannette:
Wat maak je veel mee en wat beschrijf je alles leuk, het is alsof we elkaar gewwon tegenkomen in een sporthal en we bijkletsen. Succes verder met alles en ik kijk uit naar het volgende verslag! -
03 Maart 2014 - 17:50
Petra Rijke:
Beste Mirthe,
Wat stoer dat je de Tafelberg opgeklommen bent!
Als ik dat lees ,ben ik blij dat ik lang geleden de kabelbaan heb genomen.
Nog heel veel succes daar en geniet ervan ! Deze ervaring blijft je je hele leven bij.
Groetjes Petra -
08 Maart 2014 - 20:38
Christa:
Mirthe!
Jij komt, zo te lezen, dus in topvorm terug? In vergelijking met het beklimmen van de Table Mountain zijn onze krachttrainingen eigenlijk helemaal niets..
En gelukkig dat "jouw mannetjes" het voor elkaar hebben gekregen om eindelijk een vast rooster te hebben.
Één maand al voorbij en nog 4 te gaan.. geniet er nog even van, voor je het weet ben je weer terug!
xx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
