Alsof ik even in Nederland was
Blijf op de hoogte en volg Mirthe
13 Mei 2014 | Zuid-Afrika, Paarl
Dag 118, di 13 mei 2014
Wat een heerlijke weken heb ik achter de rug… Eerst hadden we een lang weekend vrij, waar we een eigen autootje hebben gehuurd. Wat was het heerlijk om eindelijk eens zelf te bepalen wanneer je wegging en waar je dan precies heen kon gaan. We zijn naar prachtige plekken gereden, de kusten van Zuid Afrika zijn zo mooi!
Toen we weer terug waren in Mbekweni hoefden we nog maar drie dagen les te geven en die vlogen voorbij, want ik had een super vooruitzicht! Na bijna 4 maanden zou ik eindelijk mijn ouders weer zien! Ze landden donderdagochtend, helaas ik moest gewoon lesgeven, dus kon ik ze niet opwachten. Maar gelukkig ze zouden me na de afterschool komen ophalen in Mbekweni. Dus ik snel naar huis met Kyr en Mar, want mijn ouders hadden voor het weekend drie dochters! Zaten we te wachten op mijn kamer, tot ik nog een sms zou krijgen om ze ergens te halen (het is echt een doolhof hier namelijk), komt Zandile opeens: ‘There are two mlungu’s for you!’ Ik geloofde d’r eerst niet, maar toen ik naar buiten renden, waren ze er toch echt! Natuurlijk een paar kleine traantjes kwamen er uit dit emotionele wrak, maar wat was het leuk om ze te zien! Ik kon het gewoon niet geloven dat ze er waren. Oma en de kinderen vonden het ook super leuk! Khanyile wilde gelijk door mijn moeder opgetild worden en oma praatte honderduit! Maar toen was het toch echt tijd om naar Kaapstad te gaan. We werden uitgezwaaid door oma, Konono, Zandile en een huilende Khanyile. Dat wordt nog wat als ik echt vertrek…
In Kaapstad kwamen we aan in een huis die mijn ouders hadden geboekt. Wauw, wat was dat mooi! We keken onze ogen uit en ik was vooral erg onder de indruk van de douche! De dagen erna heb ik veel tijd met mijn ouders besteed. We zijn de Tafelberg op gegaan (met liftje dit keer!) en we hebben de mooiste dagtour van mijn leven gemaakt! Naar cape point, Kaap die Goeie Hoop, langs te kust, pinguïns kijken, Chapman’s peak drive, super mooi! En zondag moest ik weer bij tijd weg, want ik ging m’n liefste vriendinnetje Stephanie ophalen van het vliegveld! Ook zij kwam speciaal voor mij naar Zuid Afrika! Ook haar ben ik om d’r oren gesprongen! En toen was het nog niet klaar, want ’s avonds hadden we een diner gepland onder andere met Robbert en Nicole, die ook die hele vliegreis hebben doorstaan voor mij! Wat een geweldige avond was dat! Het voelde bijna alsof ik gewoon in Nederland was met allemaal super lieve mensen om me heen!
Helaas kon ik Robbert en Nicole niet nog vaker zien, want ik ging met mijn ouders, Steef en Mar een deel van de garden route doen, een prachtige route langs de kust van Zuid Afrika. Van Kyra moesten we ook afscheid nemen, want zij ging met haar zus op pad die inmiddels ook was aangekomen in Zuid Afrika. Deze week hebben we met haaien gezwommen (ben ik zeeziek geworden), hebben we ons door 27cm hoge doorgangen gewurmd in de grotten bij Oudtshoorn, hebben we watervallen gezien, zijn we op safari geweest, en bovenal heb ik mijn grootste angst overwonnen: Struisvogels. Sinds kinds af aan heb ik een trauma voor struisvogels, dus ik vond het dan ook niet zo fijn dat iedereen naar een struisvogelfarm wilde. Gelukkig kon ik daar langzaam mijn angst overwinnen door eerst op veilige afstand te kijken naar die beesten, daarna op hun eieren te staan, toen mocht ik ze voeren en als laatste mocht ik op eentje zitten. Toen werd me gevraagd of ik er ook op wilde rijden. Ik dacht, als ik het doe, moet ik het ook goed doen, dus oké, ik teken het papier dat het mijn eigen risico is en ga zitten op het beest. Ik denk nog, wat overdreven dat ik moet tekenen voor een rustig ritje op een struisvogel. Maar ik was nog niet klaar met die gedachte of opeens begint iedereen te gillen en de struisvogel sprint vooruit. Met een begeleider achter me aan rent het beest alle kanten op en ik slinger bijna uit de bocht. Het duurde misschien één minuut, maar ik heb nog een uur zitten nashaken van deze ervaring, maar: Mijn angst is verdwenen!
Zondag was het weer tijd om terug te gaan naar Mbekweni, maar niet alleen dit keer. Stephanie zou bij mij verblijven voor drie nachten. Oma had in d’r eentje een tweepersoonsbed in mijn kamer getild, waar we dan samen in konden slapen. Maandag wilde ik Steef een ontbijt aanbieden: Cornflakes of brood? Cornflakes, oh is er niet… Dan maar brood. Wat wil je erop: pindakaas of jam? Jam, oh is er niet… Pindakaas dan, oh is er ook niet… Boter dan maar… Ach ze maakte wel meteen mee hoe het bijna elke dag hier gaat.
Dinsdag zouden ook mijn ouders naar de school komen. Zo konden ze zien waar ik al die tijd mee bezig was. De leerlingen vonden vooral mijn vader met zijn grijze haar heel interessant! En het mooiste was dat mijn ouders en Steef ook lekker meededen met de lessen, als captains van de teams. Dat vonden de leerlingen helemaal geweldig natuurlijk! Na school heb ik ze nog rondgeleid door Mbekweni en de afterschool gedaan. Daarna was het tijd om ons klaar te maken voor de avond, want er stond ons een mooie avond te wachten. We namen namelijk mijn gastgezin mee uiteten! Wat waren ze er zenuwachtig voor en ze hebben zich meteen in de nieuwe kleding gestoken die ze van mijn ouders hebben gekregen. Toen ik oma zag, viel mijn mond open. Ze had een pruik op, super mooie kleding en sieraden om, ze zag er wel 10 jaar jonger uit! Die avond is om nooit meer te vergeten! Ik zag iedereen stralen en genieten en oma gaf ook toe dat ze eindelijk eens geen zorgen had! Ik denk dat dit de mooiste avond van mijn tijd hier was!
Woensdag gingen we weer naar Kaapstad, Robbeneiland stond nog hoog op het lijstje van mijn vader. Dit keer niet zeeziek geworden, maar het was weer net zo indrukwekkend als de vorige keer. En vrijdag was het dan echt tijd om afscheid te nemen. Dit viel mij natuurlijk weer zwaar, ik heb een hekel aan afscheid nemen! Maar over 3 weken zie ik iedereen weer, dus dat was een hele troost!
Nu weer terug op de scholen en ben ik iedereen aan het voorbereiden op dat ik over drie weken er niet meer ben. Dit vinden de leerlingen wel lastig om te begrijpen en vinden het heel jammer. Ze vinden allemaal dat ik maar snel moet terugkomen! Ook van de leraren hoor ik hoe leuk ik het doe en hoe leuk de kinderen mijn lessen vinden. Dit is natuurlijk een super compliment, dus ik denk dat mijn tijd hier wel degelijk invloed heeft gehad hier! En dat is uiteindelijk waar ik het allemaal om doe.
Wat een heerlijke weken heb ik achter de rug… Eerst hadden we een lang weekend vrij, waar we een eigen autootje hebben gehuurd. Wat was het heerlijk om eindelijk eens zelf te bepalen wanneer je wegging en waar je dan precies heen kon gaan. We zijn naar prachtige plekken gereden, de kusten van Zuid Afrika zijn zo mooi!
Toen we weer terug waren in Mbekweni hoefden we nog maar drie dagen les te geven en die vlogen voorbij, want ik had een super vooruitzicht! Na bijna 4 maanden zou ik eindelijk mijn ouders weer zien! Ze landden donderdagochtend, helaas ik moest gewoon lesgeven, dus kon ik ze niet opwachten. Maar gelukkig ze zouden me na de afterschool komen ophalen in Mbekweni. Dus ik snel naar huis met Kyr en Mar, want mijn ouders hadden voor het weekend drie dochters! Zaten we te wachten op mijn kamer, tot ik nog een sms zou krijgen om ze ergens te halen (het is echt een doolhof hier namelijk), komt Zandile opeens: ‘There are two mlungu’s for you!’ Ik geloofde d’r eerst niet, maar toen ik naar buiten renden, waren ze er toch echt! Natuurlijk een paar kleine traantjes kwamen er uit dit emotionele wrak, maar wat was het leuk om ze te zien! Ik kon het gewoon niet geloven dat ze er waren. Oma en de kinderen vonden het ook super leuk! Khanyile wilde gelijk door mijn moeder opgetild worden en oma praatte honderduit! Maar toen was het toch echt tijd om naar Kaapstad te gaan. We werden uitgezwaaid door oma, Konono, Zandile en een huilende Khanyile. Dat wordt nog wat als ik echt vertrek…
In Kaapstad kwamen we aan in een huis die mijn ouders hadden geboekt. Wauw, wat was dat mooi! We keken onze ogen uit en ik was vooral erg onder de indruk van de douche! De dagen erna heb ik veel tijd met mijn ouders besteed. We zijn de Tafelberg op gegaan (met liftje dit keer!) en we hebben de mooiste dagtour van mijn leven gemaakt! Naar cape point, Kaap die Goeie Hoop, langs te kust, pinguïns kijken, Chapman’s peak drive, super mooi! En zondag moest ik weer bij tijd weg, want ik ging m’n liefste vriendinnetje Stephanie ophalen van het vliegveld! Ook zij kwam speciaal voor mij naar Zuid Afrika! Ook haar ben ik om d’r oren gesprongen! En toen was het nog niet klaar, want ’s avonds hadden we een diner gepland onder andere met Robbert en Nicole, die ook die hele vliegreis hebben doorstaan voor mij! Wat een geweldige avond was dat! Het voelde bijna alsof ik gewoon in Nederland was met allemaal super lieve mensen om me heen!
Helaas kon ik Robbert en Nicole niet nog vaker zien, want ik ging met mijn ouders, Steef en Mar een deel van de garden route doen, een prachtige route langs de kust van Zuid Afrika. Van Kyra moesten we ook afscheid nemen, want zij ging met haar zus op pad die inmiddels ook was aangekomen in Zuid Afrika. Deze week hebben we met haaien gezwommen (ben ik zeeziek geworden), hebben we ons door 27cm hoge doorgangen gewurmd in de grotten bij Oudtshoorn, hebben we watervallen gezien, zijn we op safari geweest, en bovenal heb ik mijn grootste angst overwonnen: Struisvogels. Sinds kinds af aan heb ik een trauma voor struisvogels, dus ik vond het dan ook niet zo fijn dat iedereen naar een struisvogelfarm wilde. Gelukkig kon ik daar langzaam mijn angst overwinnen door eerst op veilige afstand te kijken naar die beesten, daarna op hun eieren te staan, toen mocht ik ze voeren en als laatste mocht ik op eentje zitten. Toen werd me gevraagd of ik er ook op wilde rijden. Ik dacht, als ik het doe, moet ik het ook goed doen, dus oké, ik teken het papier dat het mijn eigen risico is en ga zitten op het beest. Ik denk nog, wat overdreven dat ik moet tekenen voor een rustig ritje op een struisvogel. Maar ik was nog niet klaar met die gedachte of opeens begint iedereen te gillen en de struisvogel sprint vooruit. Met een begeleider achter me aan rent het beest alle kanten op en ik slinger bijna uit de bocht. Het duurde misschien één minuut, maar ik heb nog een uur zitten nashaken van deze ervaring, maar: Mijn angst is verdwenen!
Zondag was het weer tijd om terug te gaan naar Mbekweni, maar niet alleen dit keer. Stephanie zou bij mij verblijven voor drie nachten. Oma had in d’r eentje een tweepersoonsbed in mijn kamer getild, waar we dan samen in konden slapen. Maandag wilde ik Steef een ontbijt aanbieden: Cornflakes of brood? Cornflakes, oh is er niet… Dan maar brood. Wat wil je erop: pindakaas of jam? Jam, oh is er niet… Pindakaas dan, oh is er ook niet… Boter dan maar… Ach ze maakte wel meteen mee hoe het bijna elke dag hier gaat.
Dinsdag zouden ook mijn ouders naar de school komen. Zo konden ze zien waar ik al die tijd mee bezig was. De leerlingen vonden vooral mijn vader met zijn grijze haar heel interessant! En het mooiste was dat mijn ouders en Steef ook lekker meededen met de lessen, als captains van de teams. Dat vonden de leerlingen helemaal geweldig natuurlijk! Na school heb ik ze nog rondgeleid door Mbekweni en de afterschool gedaan. Daarna was het tijd om ons klaar te maken voor de avond, want er stond ons een mooie avond te wachten. We namen namelijk mijn gastgezin mee uiteten! Wat waren ze er zenuwachtig voor en ze hebben zich meteen in de nieuwe kleding gestoken die ze van mijn ouders hebben gekregen. Toen ik oma zag, viel mijn mond open. Ze had een pruik op, super mooie kleding en sieraden om, ze zag er wel 10 jaar jonger uit! Die avond is om nooit meer te vergeten! Ik zag iedereen stralen en genieten en oma gaf ook toe dat ze eindelijk eens geen zorgen had! Ik denk dat dit de mooiste avond van mijn tijd hier was!
Woensdag gingen we weer naar Kaapstad, Robbeneiland stond nog hoog op het lijstje van mijn vader. Dit keer niet zeeziek geworden, maar het was weer net zo indrukwekkend als de vorige keer. En vrijdag was het dan echt tijd om afscheid te nemen. Dit viel mij natuurlijk weer zwaar, ik heb een hekel aan afscheid nemen! Maar over 3 weken zie ik iedereen weer, dus dat was een hele troost!
Nu weer terug op de scholen en ben ik iedereen aan het voorbereiden op dat ik over drie weken er niet meer ben. Dit vinden de leerlingen wel lastig om te begrijpen en vinden het heel jammer. Ze vinden allemaal dat ik maar snel moet terugkomen! Ook van de leraren hoor ik hoe leuk ik het doe en hoe leuk de kinderen mijn lessen vinden. Dit is natuurlijk een super compliment, dus ik denk dat mijn tijd hier wel degelijk invloed heeft gehad hier! En dat is uiteindelijk waar ik het allemaal om doe.
-
13 Mei 2014 - 23:01
Jeannette:
Hi Mirthe,
Wat een mooi verslag weer van jouw ervaringen, ik zou in nederland een uitgever gaan zoeken! Geniet van je laatste weken daar, sterkte met afscheidnemen en veel plezier met het terugkomen en iedereen weer hier in Nederland zien! Groetjes, jeannette -
13 Mei 2014 - 23:21
Corné:
Lieve Mirthe,
Je verhalen zijn indrukwekkend om te lezen, maar nu ik met eigen ogen heb gezien wat jullie presteren onder moeilijke omstandigheden, weet ik dat de verhalen maar een tipje van de sluier zijn. Diep respect voor jullie manier van werken en vol bewondering over de vreugde die jullie brengen op de scholen en in de gastgezinnen. Je bent een topper!
Je vader -
14 Mei 2014 - 17:50
Anita:
Dag Mirthe,
We volgen je al je hele reis. Wat een ongelofelijke ervaring doe je op!
Je verslagen zullen we gaan missen als je over 3 weken terugkomt!
Heel veel plezier nog en sterkte met het langzaam afscheid gaan nemen, dat zal nog even moeilijk worden, wat zullen de kinderen je ook gaan missen.
Zojuist je moeder gesproken en zij hebben ook heerlijk gehad, veel gezien in 2 weken!
Toi toi deze ervaringen neemt niemand je meer af en stop je toch maar mooi in je rugzak voor de toekomst
Hartelijke groeten Gerrit en anita -
15 Mei 2014 - 15:17
Baudien:
Hai Mirthe,
Wat een ontzettend leuk verhaal en wat een ervaring met die struisvogel! Ik hoorde van Anette over Robert, die zou al heel lang met Nicole gaan. Ik kreeg een halve hartberoerte... bedoelde ze jouw vriendin en niet je moeder.. Zo zie je maar, je reis brengt ook hier in Hoofddorp heel wat te weeg. Geniet van de laatste loodjes en wie weet tot ziens. Hartelijke zonnige, maar koude groet, Baudien -
15 Mei 2014 - 20:01
Tia Van Diest:
Lieve topper: helemaal eens met je vader!! Je hebt er werkelijk wat van gemaakt! En dat in die hitte!!
Van Nicole heb ik ook al hele verhalen gehoord: wat hebben jullie het fijn gehad!!
Prachtig om te lezen, die verslagen: je schrijft zo leuk.....
Ja, ik ben met de laatste loodjes bezig op mijn werk: volgende week afscheid.
Geniet van je laatste weken daar, dikke knuffel -
16 Mei 2014 - 19:57
Mariska:
Lieve Mirthe,
Wat fijn om te horen dat je het zo fijn hebt! Leuk om te lezen dat je ouders en Steef er waren en dat jullie toffe dingen hebben gedaan :D.
Wat gaat de tijd snel! Over 3 weken ben je er alweer! Groots onthaal op Schiphol in het midden van de nacht? Haha
Dat was even een kort berichtje, maar ik ben een beetje moe van een week Berlijn haha.
Xxxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
