Een reis om nooit te vergeten…
Blijf op de hoogte en volg Mirthe
18 Maart 2014 | Zuid-Afrika, Paarl
Dag 62, dinsdag 18 maart 2014
Deze reis zal ik nooit meer vergeten, maar afgelopen nacht zal ik al helemaal nooit meer vergeten, terwijl ik dat misschien liever wel zou doen.
Ik werd namelijk midden in de nacht wakker van mijn deur die kraakt als hij open gaat. Met mijn slaapdronken kop stap ik uit bed om hem dicht te doen, terwijl ik denk dat het wel gek is dat die kraakt, omdat mijn raam gewoon dicht is. Zie ik daar opeens iemand staan. Mijn eerste gedachte was dat het Zandile was, mijn zusje, maar toen ik wat beter keek zag ik dat het een wildvreemde man was. We stonden een paar seconden (tenminste zo leek het) oog in oog, tot hij opeens langs mij heen schiet naar mijn nachtkastje. Ik schrik wakker, omdat ik weet dat daar mijn telefoons liggen. Ik probeer hem tegen te houden, maar hij was zo snel, draaide zich om en rende weg. Ik ren er achteraan en er komt een gil uit mijn mond die ik nog nooit van mezelf heb gehoord. Hij was helaas zo slim geweest om de deur al te openen, zodat hij gelijk weg kon. Door mijn gil was iedereen wakker geworden en ze waren heel bezorgd dat er iets met mij was gebeurd. Gelukkig was dat niet het geval, maar we gingen gelijk op zoek naar wat er nog meer weg was. Bij mij gelukkig niks, want daar had hij de tijd niet voor. Bij Zandile is haar telefoon, die naast haar op bed in de oplader zat, weg. Hij heeft over haar heen geleund om deze te pakken en is ook nog eens haar tas gaan doorzoeken, die naast haar lag. Wel 12 Rand heeft die verder gevonden, nog niet eens 1 Euro! En de telefoon van mn oma was ook weg. Wat we verder zagen was een broodmes op de grond liggen, waarvan ik zeker wist dat die op een keukenkastje lag de avond ervoor, want die had ik daar zelf neergelegd. Die heeft hij dus in zijn hand gehad, ik wil me niet indenken wat er had kunnen gebeuren…
Achteraf hoor ik dat het er waarschijnlijk twee waren, waarvan er 1 op de uitkijk stond. Ze zijn hoogstwaarschijnlijk bekend in dit huis en misschien wel uit de straat. Daardoor wisten ze ook waar mijn telefoon lag, want het was echt donker in mijn kamer, dat zou je volgens mij niet kunnen zien. Ze zijn over een muur geklommen en de garagedeur was niet op slot gedaan. Daardoor zijn ze binnengekomen en konden ze ook meteen hun vluchtroute regelen. We hebben meteen om 4 uur de politie gebeld, wij wachten op de politie, slapen konden we toch niet meer, komen ze om 8 uur aan. Ik was toen al de deur uit om gewoon les te geven. Nu ben ik weer aan het wachten, want ik ben de enige die de man heeft gezien, als kan ik me niet veel herinneren omdat het zo donker was en het allemaal zo snel ging.
Mijn gil is inmiddels beroemd hier, iedereen heeft het over ‘the scream’ waar ik dan wel weer trots op ben. Je vraagt je altijd af hoe je zou reageren in een situatie als deze en ik vind mezelf toch wel stoer. Helaas hebben de zelfverdedigingslessen van Sandy niet veel geholpen, want ik heb niet de kans gekregen om deze uit te voeren.
Jammer dat dit moest gebeuren, want ik had juist zo een heerlijke week achter de rug. We hadden een weekje vrij en zijn naar Kaapstad gegaan, waarmee ik jullie allemaal jaloers mee wilden maken. We hebben veel in de zon gelegen (geen witte voetjes meer!), Robbeneiland gezien, naar the old bisquit market geweest en hebben een tweedaagse safari gedaan. Wauw, wat was dat mooi! We zijn twee keer in een jeep op reis gegaan, op zoek naar de dieren. En we hebben ze allemaal gezien! The big 5, zebra’s, nijlpaarden, gnoes, steenbokken, struisvogels (enge beesten), krokodillen en een giraffe. We zaten zo dichtbij bij de leeuwen en olifanten! En waar we sliepen was bijna net zo mooi! Heerlijke bedden, een groot bad en een buitendouche, waar ik onder een mooie sterrenhemel gebruik van kon maken. Ik zal wel wat foto’s invoegen, om dit beeld natuurlijk compleet te maken. Ik hoop maar dat jullie geloven dat dit echte foto’s zijn!
Deze reis zal ik nooit meer vergeten, maar afgelopen nacht zal ik al helemaal nooit meer vergeten, terwijl ik dat misschien liever wel zou doen.
Ik werd namelijk midden in de nacht wakker van mijn deur die kraakt als hij open gaat. Met mijn slaapdronken kop stap ik uit bed om hem dicht te doen, terwijl ik denk dat het wel gek is dat die kraakt, omdat mijn raam gewoon dicht is. Zie ik daar opeens iemand staan. Mijn eerste gedachte was dat het Zandile was, mijn zusje, maar toen ik wat beter keek zag ik dat het een wildvreemde man was. We stonden een paar seconden (tenminste zo leek het) oog in oog, tot hij opeens langs mij heen schiet naar mijn nachtkastje. Ik schrik wakker, omdat ik weet dat daar mijn telefoons liggen. Ik probeer hem tegen te houden, maar hij was zo snel, draaide zich om en rende weg. Ik ren er achteraan en er komt een gil uit mijn mond die ik nog nooit van mezelf heb gehoord. Hij was helaas zo slim geweest om de deur al te openen, zodat hij gelijk weg kon. Door mijn gil was iedereen wakker geworden en ze waren heel bezorgd dat er iets met mij was gebeurd. Gelukkig was dat niet het geval, maar we gingen gelijk op zoek naar wat er nog meer weg was. Bij mij gelukkig niks, want daar had hij de tijd niet voor. Bij Zandile is haar telefoon, die naast haar op bed in de oplader zat, weg. Hij heeft over haar heen geleund om deze te pakken en is ook nog eens haar tas gaan doorzoeken, die naast haar lag. Wel 12 Rand heeft die verder gevonden, nog niet eens 1 Euro! En de telefoon van mn oma was ook weg. Wat we verder zagen was een broodmes op de grond liggen, waarvan ik zeker wist dat die op een keukenkastje lag de avond ervoor, want die had ik daar zelf neergelegd. Die heeft hij dus in zijn hand gehad, ik wil me niet indenken wat er had kunnen gebeuren…
Achteraf hoor ik dat het er waarschijnlijk twee waren, waarvan er 1 op de uitkijk stond. Ze zijn hoogstwaarschijnlijk bekend in dit huis en misschien wel uit de straat. Daardoor wisten ze ook waar mijn telefoon lag, want het was echt donker in mijn kamer, dat zou je volgens mij niet kunnen zien. Ze zijn over een muur geklommen en de garagedeur was niet op slot gedaan. Daardoor zijn ze binnengekomen en konden ze ook meteen hun vluchtroute regelen. We hebben meteen om 4 uur de politie gebeld, wij wachten op de politie, slapen konden we toch niet meer, komen ze om 8 uur aan. Ik was toen al de deur uit om gewoon les te geven. Nu ben ik weer aan het wachten, want ik ben de enige die de man heeft gezien, als kan ik me niet veel herinneren omdat het zo donker was en het allemaal zo snel ging.
Mijn gil is inmiddels beroemd hier, iedereen heeft het over ‘the scream’ waar ik dan wel weer trots op ben. Je vraagt je altijd af hoe je zou reageren in een situatie als deze en ik vind mezelf toch wel stoer. Helaas hebben de zelfverdedigingslessen van Sandy niet veel geholpen, want ik heb niet de kans gekregen om deze uit te voeren.
Jammer dat dit moest gebeuren, want ik had juist zo een heerlijke week achter de rug. We hadden een weekje vrij en zijn naar Kaapstad gegaan, waarmee ik jullie allemaal jaloers mee wilden maken. We hebben veel in de zon gelegen (geen witte voetjes meer!), Robbeneiland gezien, naar the old bisquit market geweest en hebben een tweedaagse safari gedaan. Wauw, wat was dat mooi! We zijn twee keer in een jeep op reis gegaan, op zoek naar de dieren. En we hebben ze allemaal gezien! The big 5, zebra’s, nijlpaarden, gnoes, steenbokken, struisvogels (enge beesten), krokodillen en een giraffe. We zaten zo dichtbij bij de leeuwen en olifanten! En waar we sliepen was bijna net zo mooi! Heerlijke bedden, een groot bad en een buitendouche, waar ik onder een mooie sterrenhemel gebruik van kon maken. Ik zal wel wat foto’s invoegen, om dit beeld natuurlijk compleet te maken. Ik hoop maar dat jullie geloven dat dit echte foto’s zijn!
-
18 Maart 2014 - 17:21
Annika:
Jeetje mirth wat heftig! Als je die gozer ooit nog tegen komt geef je hem een fikse rechtse volleybalmep! Hoop dat je ondanks dit kan genieten van de leuke dingen daar. Hartstikke stoer dat je dit doet!
Xxx -
18 Maart 2014 - 17:45
Mariska:
Lieve Mirth!
Je hebt me alsnog jaloers gemaakt met de foto's en het laatste stukje van je verslag. Het eerste lukt je toch niet om me jaloers te maken haha.
Ik hoop dat je het snel vergeet en dat je dit niet meer hoeft mee te maken. Komt het veel voor dat er wordt gejat huis?
Jammer dat je zelfs voor dit soort dingen enorm lang moet wachten :(
Spreek je snel mop
xxx Mariska -
18 Maart 2014 - 18:01
Bianca:
Wow wat heftig Mirth! Hoop dat je er niet meer teveel aan denkt.
Verder klink je super enthousiast, erg leuk om te lezen!
Liefs bianca -
19 Maart 2014 - 11:24
Fiona:
Jakkes Mirth! En dat ook nog in je huis en slaapkamer....doodeng! Gelukkig heb je een hele enge afschrikwekkende gil :-)
Wat fijn dat je weekje vrij zo tof was. De foto's zijn jaloersmakend, wat ontzettend gaaf!
Dikke xxx ons -
19 Maart 2014 - 17:27
Tia Van Diest:
OOOOO Mirthe, wat een eng avontuur, ik ben wel jaloers op je scream...!Ja die dingen gebeuren dus, ik hoop wel dat je je vooral al die prachtige momenten blijft herinneren en dat zijn er veell! Prachtige foto's. Zorg goed voor jezelf en blijf genieten, dikke knuffel
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
